Hoe werkt een herinnering?

Herinnering Hoe leeft een herinnering? Herinnering ik met het beeld zoals ik het ooit heb meegemaakt of herinner ik me het beeld, omdat het mij ooit is verteld? Hoe werkt een herinnering? Herinneringen maken een mens tot wat hij is. Herinneringen vormen onze basis in het leven; om te leren, om vooruit te gaan en om terug te kijken. Herinneringen kunnen je overvallen en sommige van de meest pijnlijke kunnen nooit worden gewist hoe graag men dat ook wil. Herinneringen kunnen verbinden - we hebben allemaal een eerste liefde, een eerste schooldag, een bijzonder verhaal – maar herinneringen kunnen ook worden verdrongen en verdraaid. Jonge kinderen weten zich van alles tot in detail te herinneren. Twintig jaar later lukt het de meeste mensen niet om zich nog iets te herinneren wat er voor hun vierde verjaardag is gebeurd. Hoe kan dit en vanaf welke leeftijd blijven herinneringen nou echt hangen? Er wordt wel gezegd dat een kind ongeveer vanaf zijn vierde jaar herinneringen op gaat bouwen. Nou is het natuurlijk niet zo dat een kind van drie geen herinneringen heeft, alleen worden deze niet zo opgeslagen dat je de herinneringen later nog op kan halen. Hoe komt het dan dat je vroegste herinneringen zomaar verdwijnen? Er zijn een aantal vermoedens. Een van de theorieën die op het moment in omloop zijn, is het generaliseren. Hiermee wordt bedoeld het algemeen maken van een herinnering, waardoor specifieke herinneringen onder één kopje worden bewaard. Een kind van 4 jaar oud kan zich bijvoorbeeld een bepaalde dag naar het park nog heel goed herinneren. Maar 10 jaar later heeft hij zoveel van deze dagen meegemaakt die allemaal op elkaar lijken, dat ze in één groep worden opgeslagen in het geheugen. Daardoor is die bepaalde herinnering later niet meer (goed) op te halen. Een andere mogelijkheid is dat een peuter in een hele andere werkelijkheid leeft dan een volwassene en dat daarom de herinneringen niet goed zijn terug te halen. Ook denkt men soms dat een peuter nog geen tijdsbesef heeft ontwikkeld. Jonge kinderen hebben moeilijkheden met het benoemen van momenten in het verleden (en in de toekomst). Men denkt dat tijdsbesef nodig is, om herinneringen zo op te slaan dat ze nog terug gevonden kunnen worden. Waarschijnlijk komt dit tijdsbesef echter op latere leeftijd (dan vier jaar), waardoor deze theorie niet algemeen aanvaard is. Was ik nu 8 of misschien toch 10 jaar? Had ik rode gympen of waren ze blauw? Herinneringen zijn stukjes en je kleurt ze zelf in. Naar een verhaal wat je is verteld of van een foto of misschien herinner je elk detail, omdat je het echt heb meegemaakt en nog goed kan herinneren alsof het gisteren was.